Tasiemiec nieuzbrojony i nieuzbrojony - informacje o chorobie
Tasiemiec nieuzbrojony jest płazińcem pasożytującym wewnątrz organizmu ludzkiego lub u rogatych gatunków bydła. Do jego rozmnażania dochodzi tylko i wyłącznie u człowieka, gdyż właśnie on stanowi jego ostatecznego żywiciela. Przyczepia się w jelicie cienkim. Może osiągnąć długość 4-15 metrów zaś jego średnica wynosi 8-10 milimetrów.
Przy jego główce znajdują się 4 przyssawki, które dają mu możliwość przyczepienia się do jelita. Ten rodzaj tasiemca powoduje schorzenie o nazwie tasiemczyca bądź tenioza. Pasożyt ten nie posiada własnego układu pokarmowego, ponieważ żywi się już przetrawionym pokarmem w jelitach a całą swoją energię może poświęcić procesowi rozmnażania.
Tasiemiec uzbrojony wyposażony jest dodatkowo w specjalne haczyki, którymi przyczepia się do ścian jelit. W wyniku tego pasożyta rozwija się schorzenie o nazwie wągrzyca lub cysticerkoza. Zakażenie pasożytem tasiemca uzbrojonego uchodzi za dużo bardziej niebezpieczne, ponieważ jego larwy mogą rozwijać w najróżniejszych narządach – w mięśniach szkieletowych, w mózgu, w rdzeniu kręgowym, w oku, w tkance podskórnej czy w mięśniu serca.
W około połowie wszystkich przypadków nie występują żadne objawy, zaś aby choroba rozwinęła się do stopnia objawowego potrzeba co najmniej kilka lat. Zdecydowanie najgroźniejszą postacią jest choroba, podczas której larwa umiejscawia się w mózgu ponieważ uciska go i może powodować ataki padaczkowe.
Objawy tasiemca nieuzbrojonego
- Mdłości,
- Wymioty,
- Zwiększony apetyt,
- Bóle brzucha – szczególnie w momencie gdy pojawia się głód,
- Czasami duża nadwaga,
- W niektórych przypadkach spada apetyt,
- Bóle głowy,
- Zawroty głowy,
- Ogólne osłabienie.
Objawy tasiemca uzbrojonego
- Anemia,
- Ogólne osłabienie organizmu,
- Zawroty głowy,
- Nudności,
- W początkach choroby w kale znajdują się elementy tasiemca,
- Wzrost pobudliwości,
- Apatia,
- Spadek łaknienia,
- Spadek masy ciała,
- Bóle brzucha,
- Zaparcia,
- Biegunki,
- Awitaminoza,
- Zaburzenia przemiany materii,
- Objawy znacznie łatwiej dostrzec u dzieci niżeli u osób dorosłych.
Diagnostyka – tasiemiec nieuzbrojony
- Badanie kału (wykrycie występowania jaj oraz elementów tasiemca),
- Następnie przeprowadza się badania mikroskopowe elementów tasiemca, co pozwala na stwierdzenie z jakim rodzaje pasożyta mamy do czynienia,
- Koniecznie jest również przeprowadzenie badań kału pozostałych członków rodziny.
Diagnostyka – tasiemiec uzbrojony
- Badania kliniczne,
- Badanie RTG,
- Tomografia komputerowa,
- Badania serologiczne,
- Badanie parazytologiczne umożliwiające stwierdzenie elementów tasiemca,
- Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego.
Leczenie – tasiemiec nieuzbrojony
Lekarz przepisuje lek, który należy przyjąć jednorazowo – niklozamid bądź prazykwantel. Po upływie kilku tygodni przeprowadza się powtórne badanie kału, które weryfikuje skuteczność leczenia.
Leczenie – tasiemiec uzbrojony
Lekarz zaleca albendazol lub prazykwantel. Przyjmowanie leków konieczne jest jeśli mamy do czynienia z żywymi osobnikami, jeśli ją martwe bądź zwapniałe takie leczenie nie będzie skuteczne. Podanie zarówno jednego jak i drugiego leku może wywołać drgawki bądź inne zaburzenia neurologiczne, które pojawiają się w wyniku obumierania tasiemca.