Autoimmunologiczne zapalenie wątroby - informacje o chorobie
Autoimmunologiczne zapalenie wątroby jest schorzeniem bardzo specyficznym, ponieważ nie jesteśmy obecnie jeszcze w stanie w pełni wyjaśnić przyczyn dla których ludzkich organizm samodzielnie wytwarza przeciwciała, które powodują niszczenie jego zdrowych komórek. Proces wygląda mniej więcej w taki sposób, że ludzki system immunologiczny (odpornościowy) „rozpoznaje wroga” we własnych komórkach i narządach i rozpoczyna ich „niszczenie” podobnie jak robi to np. z infekcjami.
Wynikiem destrukcyjnego działania na wątrobę jest jej stan zapalny oraz poszerzające się ogniska martwicze. Jest to schorzenie notowane niezwykle rzadko – zaledwie 0,1-1,9 zachorowań na 100 000 osób. Zdecydowanie częściej chorują kobiety, zaś samo zapalenie wątroby na tle autoimmunologicznym pojawia się głównie u osób pomiędzy 40 a 60 rokiem życia.
Przyczyny
Dokładne przyczyny schorzenia nie zostały do tej pory poznane, jednak lekarze wskazują na rolę czynników genetycznych.
Objawy
Schorzenie to jest bardzo trudne do wykrycia, ponieważ w wielu przypadkach nie daje specyficznych objawów. Natomiast samych dolegliwości jest raczej niewiele. Lekarze podają, że jest to chorobą, którą u wielu pacjentów rozpoznaje się przez przypadek.
- Uczucie ciągłego silnego zmęczenia,
- Nieustanne odczuwanie znużenia,
- Żółtaczka,
- Objawy takie jak w przypadku marskości wątroby,
- Objawy endokrynopatii,
- Wzdęcia,
- Obrzęk brzucha,
- Duży ubytek wagi ciała,
- Wymioty,
- Świąd skóry,
- Zaburzenia apetytu,
- Ciemniejszy niż zwykle mocz, jaśniejszy stolec.
Diagnostyka
- Dokładny wywiad lekarski,
- Badanie krwi - w autoimmunologicznym zapaleniu wątroby występują specyficzne przeciwciała,
- Biopsja i badanie histopatologiczne pobranego wycinka.
Leczenie
- Metoda immunopresyjna polegająca na przyjmowaniu doustnie glikokortykosteroidów, (przynosi oczekiwane rezultaty w 80% przypadków).
- W pozostałych przypadkach lekarz decyduje o zastosowaniu innej mieszanki leków,
- Terapia chorego zajmuje dwa lata, po czym wykonuje się biopsję, która potwierdza skuteczność leczenia.